Penci’nin Gelişi

               

"Penci'nin Gelişi"

Bugün günlerden Perşembe. İçimdeki sıkıntı kalktığımdan itibaren çok fazla. Neden sıkıntılıyım bir fikrim yok ama kötü bir şeylere hazırlıyor sanki beni şimdiden ve içimi yakıp kavuruyor yavaş yavaş. Hiçbir şey yapmak istemiyorum sanki ve yaptıklarımdan da zevk almıyorum. Kahvaltıyı bile keyifsiz yaptım.

                Bugün aslında kapı zilinin çalmasıyla uyandım. İki kez üst üste çaldı, ikincisinde uyandım ve uyku sersemliğimle kapıya yöneldim, karşımda penci vardı. Dairenin ahşap doğramalarını değiştirecekler, ölçü almak için geldiler, öncesinden de haberim vardı geleceklerinden.

                Ölçüleri aldılar ve gittiler, ortalık çok kirli, sokaktan farkı yok dairenin içinin, özellikle dışarıya açılan balkon kapılarının önlerinin. “Bu kadar pislik içinde nasıl yaşanır?” demişlerdir mutlaka. Haklılar elbette, ben de her gün görüyorum ve kendime soruyorum sürekli zaten.

                Ellerim ve ayaklarım cansız, ölüden farkım yok, takatim yok, ha bugün ha yarın diyerek geçiştirdim her zaman, yılda birkaç temizlik yapıyorum genel olarak. İki gün sürüyor temizlik kan ter içinde. Hoşuma da gidiyor sonra “Neden daha önce yapmadım ben bu işi?” diye kızdığım olur her temizlikten sonra.

                Ahşap doğramalar kıştan önce değişecek ve kış için daha iyi olacak eminim. Bu bahaneyle genel temizlik de yapmış olacağım bahaneyle ve zorunlulukla. Yaşasın penci, ortalığı kirletecek kırıp sökerken. :)

                İhtiyar delikanlı her Perşembe yaptığı gibi mahalle pazarına gitti. Durumu biraz daha iyi dün ve önceki günlere göre. İştahsızlığı var ama bir şeyler atıştırıyor. Sanırım yaşadığı durum bir krizdi, halüsinasyon krizi ve uzun sürdü bu sefer ilk defa. Yorgun ve bitkin görünüyor, keyifsiz de aynı zamanda.

                Gece güzel uyudu. Halüsinasyona girmedi.  Bir şey yapmak için onay alma ihtiyacı hissediyor, pazara gitmek için de öyle yaptı. Kendine güveninin artmasında faydası olacak Pazar dolaşmasının ve alışveriş yapmasının. Umarım kısa sürede atlatır durumunu. Haftaya çarşambaya kontrol için götüreceğim ve doktorlarıyla konuşacağım. Seyrin durumunu öğrenmek istiyorum nelerle karşılaşacaksam bilmek istiyorum kendimi hazırlamak için. Birden yaşadığım zaman ben de şok geçiriyorum, kabullenmek zaman alıyor; eskiye göre daha da kısa sürede alışıyorum duruma ama benim için oldukça zor geliyor. Yaşam anlamsızlaştı sanki. Yaşayıp yaşamamak önemli değil ama mutlaka yaşamam gerekli başkaları için. Kendimi çoook yorgun ve bitkin hissediyorum.

20/

                                                                                                               Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller